Het boterbriefje is de schertsende naam voor de huwelijksakte of het trouwboekje.
Een boterbriefje halen wil zeggen dat iemand gaat trouwen. De uitdrukking geeft aan dat het huwelijk in wezen niet meer is dan ’n “papiertje”.
Het boterbriefje was van oorsprong een bewijs dat men ontheffing had, om in de vastentijd melkproducten te gebruiken. In dat licht bezien, is een boterbriefje een teken dat men iets mag doen wat men zonder niet mag doen.
Een andere verklaring dat het trouwboekje boterbriefje wordt genoemd, komt uit de Eerste Wereldoorlog. Nederland deed welliswaar niet mee maar verkocht aan de legers van beide partijen vele goederen. Hierdoor en het feit dat vele jonge mannen werden gemobiliseerd, ontstond er gebrek. Toen werd al het bonnensysteem ingevoerd dat later in de Tweede Wereldoorlog opnieuw werd gebruikt. In de Eerste Wereldoorlog kon je meer boterbonnen krijgen als je kinderen had. Om dat aan te tonen moest je het trouwboekje, waarin de kinderen stonden aangetekend, meebrengen. Vandaar de bijnaam boterbriefje.
